Het lijkt wel alsof ik al een paar levens heb gehad, en dat nu alles samenkomt. Dat kan ik voelen in mijn lichaam, het is iets wat ik meer en meer leef.

Mijn "verhaal"

Als kind van een informaticus-wiskundige en een cognitief gedragspsycholoog, heb ik het één en ander meegekregen, en zoals velen heb ik eerst onbewust het pad van m'n ouders bewandeld voordat ik het mijne kon omarmen.

Zo waren er gevoelsmatig de overtuigingen die ik meekreeg. Zo dacht ik bv. dat ik veel moest doen, en dat dat ook heel erg goed moest zijn -zeg maar perfect- om aandacht te verdienen. Maar daarnaast heb ik heb ook eerst letterlijk wiskunde gestudeerd, en het doctoraat behaald dat m'n vader nooit afgemaakt heeft. Dat kan tellen hé, een luide "papa kijk dan, papa kijk dan naar mij", zoals Bram Vermeulen zo mooi zingt.

En ook interessant dat ik er psychologie in verwerkte (hoe logische computers kunnen omgaan met het soms gevoelsmatige niet-logische denken en handelen van mensen). "Mama kijk dan"... 😃

Ik ben nog een tijdje in die rationele wereld blijven hangen. Ik deed een 5-tal jaar onderzoek op HIV en Hepatitis C, en daarna had ik nog een eerder commerciële functie. En het trok me schever en schever.

En toen kwam ik Amanae tegen. Mijn eerste ervaring was direct een meerdaagse, en daardoor heb ik veel van de beperkende overtuigingen die ik op mezelf had gelegd kunnen losmaken. Er ging een nieuwe wereld open. Ik had al het een en ander gedaan, maar dat was niets in vergelijking.

We zijn nu vele jaren verder, en elk jaar is mooier en dieper en vrijer. Het leven kan soms nog "lastig" voelen, maar ik loop er niet meer van weg, ik durf het te voelen. En dat verandert alles.

En het gaat verder

Doorheen de jaren (en nog steeds) blijf ik mijn proces verderzetten. Los van wat je hierboven hebt gelezen, ben ik al door heel veel lagen van mezelf gegaan.

Tijdens die processen heb ik de wereld bij elkaar gehuild, geschreeuwd, ik heb geschopt en gestampt, ik ben vredig en harmonieus geweest, heb talrijke prachtige (en soms bevreemdende) spirituele ervaringen meegemaakt, ben diep in de familielijn gedoken, ik heb zo hard gelachen dat ik niet meer bijkwam toen de absurditeit van een of andere overtuiging tot me doordrong, en ik heb m'n innerlijke kind ontelbare keren in alle liefde bij me genomen.

En zo word ik steeds vrijer, kom ik steeds meer los van mijn "verhaal". Ik kan meer en meer zijn wie ik echt ben, en ik ben meer en meer aanwezig zowel voor mezelf als voor anderen. En dat voel je.

Vanuit het diepste van mijn hart wens ik je toe dat jij dit ook mag ervaren. Zodat je jezelf en alles wat daarbij hoort mag omarmen, toelaten en in liefde mag verwelkomen.